Toskańskie regiony Colli Fiorentini i Colline Pisane od dawna leżą w cieniu Chianti Classico. ROSEMARY GEORGE MW dowiaduje się, jakie działania podejmuje obecnie każdy region, aby potwierdzić swoją tożsamość
Jest Chianti, jest Chianti, a dokładniej Chianti Classico, a potem sotto zoni rozrzucone po brzegach, a mianowicie Colli Aretini, Colli Senesi, Colli Fiorentini, Colline Pisane, Montalbano, Montespertoli i Rufina . Podczas gdy niektóre z tych sotto zoni pozostają niejasne, inne szukają sposobów na ustalenie tożsamości w cieniu Chianti Classico. Colli Fiorentini i Colline Pisane stanowią interesujący kontrast w podejściu do problemu.
https://www.decanter.com/reviews/chianti/
Colli Fiorentini to zróżnicowany obszar obejmujący około 17 gmin na południe od Florencji oraz wschód i zachód od Chianti Classico, rozciągający się od Rufiny na północnym wschodzie po Montespertoli na południowym zachodzie. Niektóre winnice przytulają się na przedmieściach Florencji, podczas gdy inne sąsiadują z Chianti Classico, praktycznie bez różnicy między nimi, więc niektóre posiadłości tworzą zarówno Chianti Classico, jak i Chianti Colli Fiorentini. Tutaj różnica może polegać bardziej na metodzie niż terroir, z Chianti Colli Fiorentini poddawanej krótszej maceracji lub starzeniu w tradycyjnych kadziach butelkowych lub cementowych, a nie w beczkach. Zyski z produkcji Colli Fiorentini nie pozwalają na drogie wino - hektolitr Chianti Classico kosztuje 800 000 lirów, w porównaniu z 550 000 lirów za Colli Fiorentini i 400 000 lirów za zwykłe Chianti.
Ale to nie odstrasza producentów Chianti Colli Fiorentini. Bardzo mocno czują, że florenckie wzgórza mają specyficzną tożsamość, którą można rozwijać i promować. Rozmawiałem z hrabią Ferdinando Guicciardini, którego rodzina jest właścicielem zamku Poppiano od ponad 800 lat. Jest prezesem niedawno utworzonego konsorcjum producentów, które obecnie liczy 25 członków z regionu. Consorzio jest przeznaczone wyłącznie dla producentów, wykluczeni są kupcy, którzy kupują wino luzem, ponieważ ich interesy są sprzeczne z interesami producentów. Consorzio ma konkretny cel: powiązanie wizerunku wina z jego obszarem. Dla hrabiego marka Chianti to słabość, której potrzebują, aby podkreślić różnorodne cechy różnych sotto zoni. Celem jest wspólna praca na rzecz promocji regionu i jego win. Ogólnie rzecz biorąc, klimat Colli Fiorentini jest łagodniejszy niż w Chianti Classico. Występuje również znaczna różnica wysokości, średnio 150 metrów dla Colli Fiorentini w porównaniu z 300-350 metrów dla Chianti Classico, co ma zauważalny wpływ na temperaturę, z pewnością wiosną. Sama gleba to głównie albarese, mieszanina gliny i kamieni pochodzenia aluwialnego, występująca również w Chianti Classico. Członkowie consorzio identyfikują swoje butelki za pomocą logo, szalejącego lwa - będącego częścią herbu Florencji - a słowo „Firenze” jest dobrze widoczne na etykiecie. Jednak nie tylko żyją Chianti Colli Fiorentini. Efekt Super-Toskanów jest odczuwalny w całej Toskanii, a Colli nie jest wyjątkiem.
Tak jest w przypadku Lanciola na przedmieściach Florencji, gdzie Giovanni Guarnieri wychodzi poza Chiantis Classico i Colli Fiorentini. Jego sztandarowym winem, zarówno czerwonym, jak i białym, jest Terricci, tak zwane, ponieważ jego majątek stanowił część majątku starej florenckiej rodziny Ricci. Białe, czyste Chardonnay, zawiera trochę wina, które jest fermentowane i leżakowane w beczce, a następnie mieszane z winem winifikowanym w kadziach ze stali nierdzewnej, z pewnym kontaktem ze skórą. W porównaniu z niektórymi toskańskimi Chardonnay jest dość delikatne, z nutą dębu, ale subtelne i świeże. Red Terricci to mieszanka Sangiovese, Cabernet Sauvignon i Cabernet Franc. Guarnieri niechętnie ujawniał dokładne proporcje, a dla moich kubków smakowych wpływ nowych dębowych beczek był bardzo oczywisty, ze słodkimi nutami wanilii, a także owocami i taniną. Dla zabawy ma też hektar Pinot Noir. Jak mówi, próba zrobienia Pinot Noir w Toskanii jest jak zakład.
Zmiana właściciela lub pokolenia może mieć znaczący wpływ na dynamikę majątku. Kluczowym przykładem jest Castelvecchio, niedaleko wioski San Pancrazio, które korzysta z wkładu młodszego brata i siostry, Stefanii i Filippo Rocci. Ich dziadek kupił posiadłość w 1960 r. I do 1991 r. Wino było sprzedawane hurtowo, a ich ojciec utorował drogę do zmian, ale od 1998 r. Rozwinęli sprzedaż butelkową, nie tylko dzięki Chianti Colli Fiorentini, ale także Il Brecciolino, mieszance Sangiovese i Cabernet Sauvignon, które dojrzewa przez co najmniej 15 miesięcy w nowym dębie, aby dać słodkie owoce i mocne taniny.
Wzgórza obfitości
Podczas gdy główni producenci Colli Fiorentini starają się promować florenckie stowarzyszenia ich Chianti, dla kontrastu tylko jeden producent w Colline Pisane, małej grupie wzgórz poza Pizą, faktycznie umieszcza na swojej etykiecie słowo „Colline Pisane”. Wszyscy inni produkują zwykłe Chianti, bez żadnej wzmianki o Pizie. Ich rozwiązaniem jest stworzenie nowego DOC, Terre di Pisa, który będzie obejmował różne wina, które zostały opracowane jako alternatywa dla Chianti. Kryteria produkcji nie zostały jeszcze ostatecznie zdefiniowane, ale ogólny zarys dopuszcza dwie opcje - mianowicie wino, które jest mieszanką odmian winorośli, z minimum 60% udziałem Sangiovese oraz Canaiolo, Malvasia Nera, Cabernet Sauvignon i Merlot lub wino, które wskazuje na etykiecie jedną odmianę, np. Cabernet Sauvignon, Merlot lub Syrah, i zawiera co najmniej 85% tej odmiany. Kolejnym wymaganiem jest minimum 5000 winorośli na ha (hektar). Maksymalny plon jest ograniczony do 1,5 kg z winorośli. Dwanaście miesięcy leżakowania w drewnie jest obowiązkowe, a wino nie może być sprzedawane przed upływem co najmniej 18 miesięcy od rocznika. Jeśli Terre di Pisa zostanie zaakceptowane, jak mają nadzieję, w ciągu trzech lub czterech lat, spowoduje to anomalię, ponieważ wino DOCG, Chianti, będzie postrzegane jako gorsze od DOC Terre di Pisa. Jednak nikt nie wydaje się być bardzo zaniepokojony.
Ginevra Venerosi Pesciolini z Tenuta di Ghizzano wyjaśnia. Kiedyś produkowała Chianti Colline Pisane, ale zrezygnowała z tego po roczniku 2000. Ma tylko 14 ha (hektarów) winnic, a jej Chianti było jednym z najdroższych w regionie, a jego butelka wynosiła 14 000 lirów (średnio 10 000–12 000 lirów). Z tych samych winorośli może zrobić uznaną Venerosa, mieszankę Sangiovese i Cabernet Sauvignon z odrobiną Merlot, która będzie sprzedawana za 45 000 lirów. Teraz przedstawia Nambrot, nazwany na cześć założyciela jej rodziny, która jest mieszanką Merlot z pewnym Cabernet Sauvignon. Oba wina są imponujące, a Veneroso łączy w sobie elegancję Sangiovese i ciało Cabernet Sauvignon. Nambrot ma charakter bardziej bordelais z owocami czarnej porzeczki i strukturowanymi taninami. Ursula Mock, która kupiła pionierską posiadłość Bruno Moosa w Soiana, kiedy Bruno przeniósł się do Kanady w 1999 roku, podziela poglądy Ginevry na temat Chianti. Jej odmiany winogron są bardziej tradycyjne. Koncentruje się na Sangiovese, z kilkoma Malvasia Nera, Ciliegiolo i Canaiolo dla czerwonych oraz Vermentino i Malvasia Bianca dla białych, ale znowu nie ma wzmianki o Chianti na jej etykietach. Jej Soianello jest w końcu doprawione pysznymi owocami wiśni, podczas gdy Fontestina dojrzewająca w dębie jest bardziej treściwa. Gdyby był sprzedawany jako Chianti, nie byłoby jej stać na nowe beczki każdego roku.
Paolo Giusti i Fabio Zanza, którzy są właścicielami podupadłej posiadłości Scopicci, chcą zdobyć międzynarodową renomę dla swoich win iw tym kontekście uważają Sangiovese za przeszkodę. Nie jest to narzędzie marketingowe, zwłaszcza w regionie bez historycznej reputacji. Przesadzają swoje winnice, niezwykle, z 10.000 winorośli na hektar. Ich pierwsze roczniki obiecują dobrze. Dulcamore, z 70% Cabernet Sauvignon i 30% Merlot, ma strukturę owoców czarnej porzeczki, podczas gdy Belcore, z Sangiovese, z 20% Merlot, ma dojrzałe owoce jagodowe. Są pewni przyszłości Terre di Pisa jako rozwiązania dla reputacji regionu.
