Krajobraz Bergerac
Region jest znany wielu wczasowiczom, ale jego wina są często prawie zapomniane, dzięki wielu mylącym nazwom i podstrefom, nie wspominając o bliskości Bordeaux. Ale wytrwaj, mówi Stephen Brook, a znajdziesz jedne z najlepszych win we Francji.
Steve Burton gh data powrotu
Bergerac w skrócie:
Bergerac AC: Obszar uprawy winorośli: 12 800 ha, z czego 59% to uprawy czerwone
Winogrona : Merlot (60%), Cabernet Sauvignon, Cabernet Franc, Malbec
Maksymalna wydajność 55hl / ha (50hl / ha dla Côtes de Bergerac)
Hodowcy: 1,150
Gleby gliniasto-wapienny
Montravel AC (od 2001) Powierzchnia uprawy winorośli: 1 747 ha
Maksymalna wydajność : 50hl / ha
Pécharmant AC Obszar uprawy winorośli: 460 ha Maksymalne plony: 45 hl / ha
Laurent de Bosredon, właściciel Château Bélingard w Bergerac, opowiada historię, być może apokryficzną, choć całkiem prawdopodobną, amerykańskiego turysty z Bordeaux, który zapytał biura turystyki winiarskiej Bordeaux, czy mogą polecić jakiekolwiek posiadłości, które mógłby odwiedzić w Dordonii. „Monsieur” - nadeszła odpowiedź - „w Dordonii nie ma winnic.
„Brytyjczycy wiedzą lepiej, ponieważ stali się siłą okupacyjną w Bergerac i mają szczegółową wiedzę o regionie, jego restauracjach i winach. Ale dla wielu miłośników wina Bergerac dzwoni najmniej dźwięcznym z dzwonków. Tak, produkuje wina wielu gatunków, ale trudno wymienić więcej niż kilka. Nazewnictwo może być mylące. Region jest znany jako Périgord, ale często nazywany jest Dordogne po swojej głównej rzece. Bergerac i jego winnice zajmują południowo-zachodni róg Périgord. Jako nazwa wina, Bergerac to nazwa parasolowa dla wielu win, często raczej podstawowych, które mogą być białe, czerwone, wytrawne lub słodkie. W strefie Bergerac istnieją bardziej specyficzne podstrefy, takie jak Montravel (czerwone, wytrawne i słodkie), Monbazillac (słodkie wina z winnic, które również produkują Bergerac), Pécharmant (tylko czerwone), Saussignac (słodkie) i inne.
To wszystko jest bardzo zagmatwane, a 13 różnych nazw bez wątpienia wyjaśnia zdziwienie, z jakim wielu miłośników wina traktuje ten region. Ale jest głębszy powód zaniedbania win Bergerac. Graniczy z Bordeaux - dosłownie, w przypadku Montravel - a jego odmiany winogron są zasadniczo takie same. Jednak nie może uniknąć pozostania w cieniu przez swojego wspanialszego i bardziej znamienitego sąsiada na zachodzie. `` Bordeaux i Dordogne zawsze były w stanie wojny '' - mówi Luc deConti, jeden z najbardziej znanych producentów Bergerac. Dlatego Bergerac podejmuje polityczne posunięcie, aby sprzymierzyć się z szeroko znanym południowo-zachodnim regionem, obejmującym regiony o niewielkiej powszechne, takie jak Buzet, Madiran i Irouléguy w Kraju Basków. Nie jestem marketerem, ale wydaje mi się, że to siedem mniej sensownych sytuacji, chociaż Conti, między innymi, uważa, że warto współpracować z wybranymi producentami z południowego zachodu w celach promocyjnych, ponieważ nie konkurują oni ze sobą.
Trudne wyzwania
Mętność tych kwestii - i nawet nie pytaj o różnicę między Bergerac AC a Côtes de Bergerac AC - jest godna ubolewania, ponieważ wina mogą być bardzo dobre, a ceny są bardziej niż rozsądne. To rustykalność może zaszkodzić reputacji czerwonego Bergeraca. Leżące w głębi lądu z Bordeaux, jej czerwone winogrona zwykle dojrzewają około 10 dni później. Tak często winogrona zbierane są w mniej niż optymalnej dojrzałości, a wina mogą być cierpkie. Zarządzanie garbnikami jest tutaj kluczowe, a to wyjaśnia również, dlaczego wcześniej dojrzewający Merlot jest uprawiany szerzej niż winogrona Cabernet
Inne czynniki sprzeciwiają się niezmiennie wysokiej jakości. Połowa winogron jest sprzedawana spółdzielniom, które nie zawsze koncentrują się na jakości. Gęstość sadzenia jest nadal dość niska, chociaż podejmuje się wysiłki, aby wymusić wyższą gęstość, która skutkowałaby bardziej skoncentrowanymi winami. I chociaż rosnąca liczba prestiżowych cuvées pokazuje, że Bergerac jest w stanie produkować czerwone wina o bogactwie, sile i złożoności, większość rynków nadal postrzega ten region jako źródło tanich i radosnych win. François-Xavier de St-Exupéry, współwłaściciel Château Tiregand, zauważa, że chociaż jest wielu producentów, którzy nadal produkują wina rustykalne, istnieje silny rynek krajowy dla tego stylu, a zatem niewielka zachęta do produkcji win o większej elegancji.
David Fourtout z Clos des Verdots to producent, który nie boi się być ambitny. Oprócz ładnie wykonanych podstawowych zakresów, wypuszcza raczej pretensjonalnie nazwany Le Vin Selon David Fourtout (wino według…). Uważam te najlepsze cuvées za nieco garagiste, czyli zbyt bogate, ekstrahowane i alkoholowe. Starają się zaimponować i podejrzewam, że Bergerac radzi sobie lepiej w skromniejszych ramach. Franck Pascal z Château Jonc-Blanc również lubi specjalne cuvée, ale niestety nie wszystkie z nich dobrze się sprawdzają, chociaż jego najlepsze czerwone wino, Sens de Fruit, jest zrównoważone i długie.
Podążając środkową ścieżką, Yann Vergniaud w Le Clos du Breil produkuje czerwone wino o nazwie Expression, które jest z pewnością dębowe, ale ma również windę i styl. W podobnym stylu utrzymane są takie wina, jak Mirabelka Hugh Rymana z Château de la Jaubertie. W przeciwieństwie do tego, dziwnie nazwany Cuvée Julie Jolie z Château Le Tap rezygnuje z finezji na rzecz nadania Merlotowi dramatycznej tekstury i siły.
przyrodni sezon 5 odcinek 4
Robić postęp
Jeśli wielu producentów polega na nowym dębie, aby nadać winom soczystość, pikantność i złożoność, Luc de Conti z Château Tour des Gendres obrał inną taktykę, zastępując swoje beczki dużymi beczkami z Austrii, po czym następuje kolejna dobra właściwość, L ' Ancienne Cure. Conti nigdy nie był fanem wydobywania garbników i jako swojego mentora cytuje Jean-Claude'a Berroueta z grupy Moueix z Bordeaux.
Yann Jestin, broker z Bordeaux, odrestaurował posiadłość Château Vari, którą nabył 20 lat temu i przekształcił ją w rolnictwo ekologiczne. Jego celem jest zrobienie nieskomplikowanego, ale zbilansowanego wina w skromnej cenie. Jego zdominowana przez Merlota czerwień, starzona zarówno w barriques, jak i z klepkami, przewyższa wartość pośrednią. Jest to doskonale przekonujące wyrażenie Bergerac, które odnosi sukcesy wraz z bardziej ustrukturyzowanymi cuvées bardziej ambitnych hodowców.
Montravel, które sąsiaduje z Castillon w Bordeaux, zdobyło AC dopiero w 2001 roku dla swoich czerwonych win, a dość surowe przepisy dotyczące gęstości winorośli doprowadziły do zaskakująco wysokich standardów produkcji. Istnieją dobre przykłady z châteaux Masbureland Le Raz, w postaci hojnych, żywych czerwieni o dużej intensywności. W Saussignac AC, wciąż będącym źródłem pierwszorzędnych, niedrogich win słodkich, niektórzy plantatorzy produkują również wyśmienite wina czerwone: warto zwrócić uwagę na zamki Les Miaudoux i Le Payral.
Ale jeśli istnieje pierwsza apelacja wśród równych sobie, to z pewnością jest to Pécharmant, na wschód od miasta Bergerac. Gleby to raczej czerwona glina, krzemień i żwir, a nie gliniasto-wapień z samego Bergerac, a wina są dość ustrukturyzowane. Najbardziej znane są Domaine Haut-Pécharmant i Château Tiregand, ale są też inne doskonałe wina z Domaine des Costes, Château Les Marnières i Les Chemins d'Orient. Ta ostatnia specjalizuje się w szeregu mikro-cuvée o intensywności i bogactwie, choć może je zepsuć mocny alkohol.
Jakość wśród zamieszania
Bergerac jako całość z pewnością ma swoje problemy: brak wyraźnej tożsamości, postrzegany (jeśli w ogóle na radarze) jako kolejny niedoszły Bordeaux lub jako jedna z mieszanek południowo-zachodnich apelacji, zbyt wiele win z torfowisk, aby uspokoić konsumentów poszukujących taniego i prostego podczas gdy najlepsi winiarze wiedzą, że mogą sobie poradzić znacznie lepiej, brak lokomotyw, które mogłyby stać się regionalnymi okrętami flagowymi, i astylistyczna wszechstronność, która przyczynia się do braku tożsamości. Ogromny przemysł turystyczny zbiera wystarczającą ilość wina, w większości półsłodkiego, aby utrzymać posiadłości na powierzchni, a to z kolei może ukryć prawdziwą jakość najlepszych win regionu. Należy stwierdzić, że oferują one jedne z najlepszych wartości we Francji.
Napisane przez Stephena Brook
Następna strona
