Podczas gdy producenci win na całym świecie starają się podkreślać regionalność, region Pacific Northwest zajmuje się regionami winiarskimi, zarówno w Oregonie, jak i Waszyngtonie. Nie pozwól, aby zamieszanie cię zniechęciło, mówi PAUL GREGUTT.
Konsumenci, którzy odważnie eksplorują odległe zakątki winiarskiego świata, często, co zrozumiałe, są nieco niejasni w lokalnej geografii. Miarą, według której wschodzące regiony winiarskie w całych Stanach Zjednoczonych zaczęły się definiować, jest oficjalna certyfikacja tych regionów (American Viticultural Areas). Chociaż AVA są powszechnie określane jako apelacje, wykazują niewielkie podobieństwo do tradycyjnych AC Europy. Co więcej, amerykańska agencja rządowa, która reguluje AVA (Biuro Podatku i Handlu Alkoholu i Tytoniu lub TTB) prawie przestała zatwierdzać nowe i zagroziła zmianą zasad regulujących istniejące. Proponowana zmiana, jeśli zostanie w pełni uchwalona, nie pozwoliłaby już na istnienie mniejszych AVA w granicach większych. Zamiast tego byliby całkowicie oddzieleni. Ogromna AVA, taka jak Columbia Valley na północno-zachodnim Pacyfiku, miałaby w sobie dziury tam, gdzie obecnie istnieją mniejsze AVA, jak zżarty przez mole kawałek materiału.
https://www.decanter.com/wine-reviews/usa/washington/quilceda-creek-cabernet-sauvignon-columbia-valley-2004-39034
Równie zakłócona byłaby dolina Willamette w Oregonie na północno-zachodnim Pacyfiku, która niedawno otrzymała zgodę na sześć nowych pod-AVA. Zaledwie 30 lat temu w Waszyngtonie i Oregonie znajdowało się dziś nie więcej niż dwa tuziny winnic, w których znajduje się około 900 winnic i 23 000 ha (hektarów) winnic. Nigdy nie dogonią Kalifornii pod względem ilości, ale z punktu widzenia jakości mają więcej niż ugruntowaną pozycję jako rówieśnicy.
https://www.decanter.com/wine-news/willamette-valley-gains-another-ava-92183/
Od czasu zatwierdzenia pierwszych AVA pod koniec lat 70. XX wieku TTB wydało zezwolenia w oparciu o proponowane granice, analizę gleby, pogody oraz - wierzcie lub nie - historyczne znaczenie proponowanej nazwy AVA. W większości przypadków, chociaż wytwórnie win będą krzyczeć „terroir” na całe gardło, podstawową wartością i celem amerykańskiego AVA jest wytyczenie pola marketingowego. Pomyśl o Napa Valley. Słowo „Napa” sprzedaje wino samo w sobie i generalnie ma wysokie ceny. Oregon, z 16 nowymi AVA, i Waszyngton z dziewięcioma, pokochaliby ten rodzaj prestiżu. Garstka - Willamette Valley w Oregonie oraz Walla Walla Valley i Red Mountain AVA w Waszyngtonie - są coraz bardziej poszukiwane przez doświadczonych konsumentów. Mimo to większość AVA z regionu Pacific Northwest jest całkowicie nieznana poza ich własnymi granicami. A w przypadku trzech na północno-zachodnim Pacyfiku, ich przypadku nie pomaga fakt, że zdarzają się przekraczać granice stanów, nakładając się na Waszyngton i Oregon. Aby dodać do zamieszania, amerykańskie etykiety podają nazwę AVA i lokalizację winnicy, ale nie podają stanu, w którym uprawiano winogrona. Na przykład etykiety Cayuse mówią o Walla Walla Valley, a na tylnej etykiecie podano miasto Milton-Freewater w stanie Oregon, ponieważ znajduje się tam winiarnia.
Zarówno Oregon, jak i Waszyngton na północno-zachodnim Pacyfiku są podzielone na suchą, pustynną stronę wschodnią i chłodną, morską stronę zachodnią przez pasmo Cascademountain. Kaskady, do których należą tak słynne wulkany, jak Mount St Helens, łapią większość pogody (i wody) wiejącej znad Pacyfiku. Historycznie rzecz biorąc, ogromna większość winnic w Oregonie była sadzona w Willamette Valley, w zachodniej części stanu, z winnicami Waszyngtonu prawie w całości po wschodniej stronie. Kiedy w 1984 roku po raz pierwszy utworzono Columbia Valley AVA, fakt, że niewielki odcinek przekraczał granicę z Oregonem, wydawał się nieistotny. AVA jest ogromny - prawie 5 milionów ha - i obejmuje prawie całą potencjalną ziemię pod uprawę winorośli we wschodnim Waszyngtonie. Sześć innych pojazdów AVA z Waszyngtonu znajduje się w jego granicach.
Dopiero niedawno winnice zaczęły się rozszerzać w stronę Oregonu, a większość z nich znajduje się w znacznie mniejszej Walla Walla Valley AVA. Rzeka Columbia tworzy większość granicy między Waszyngtonem a Oregonem, z pustyniami Columbia Valley po obu stronach. Ale zbliżając się do Kaskad, przecina szeroką lukę w górach, płynąc na zachód w kierunku Pacyfiku. Obszar po obu stronach jest znany jako Columbia Gorge, a AVA nosząca jego nazwę powstała w 2004 roku. Steve Burns, obecnie konsultant ds. Marketingu wina w Kalifornii, był dyrektorem wykonawczym Washington Wine Commission, kiedy zaproponowano AVA. Pamięta, że granice zostały zaprojektowane przy dobrej współpracy między niektórymi winnicami w Oregonie i Washington Wine Commission, Oregon Wine Board nie była zaangażowana. „Osobiście” - mówi Burns - „zawsze podobało mi się, że AVA przekracza polityczne granice. Przemawia za tym, że w rzeczywistości może to być odrębny region uprawy winorośli, a nie podmiot polityczny. ”Winiarz Peter Rosback powtarza ten sentyment. W swojej winnicy Sineann z siedzibą w Willamette Valley Rosback produkuje zarówno czerwone, jak i białe wina z obu stron wąwozu Columbia Gorge. „Dwustanowe AVA są całkowicie ważne” - mówi.
„Odnoszą sukcesy w przypadku podobnych odmian i podobnych wzorców dojrzewania”. Rosback uważa, że opady i wysokość terenu to kluczowe czynniki określające szczególne cechy regionu. „To nie jest duży AVA”, wyjaśnia, „ale ma dużo zmian temperatury i wysokości. Podczas podróży przez AVA tracisz dużo wilgoci. Idąc na wschód dostajesz o cal mniej deszczu rocznie na milę. ”To powiedziawszy, po obu stronach pojawiają się różne mocne strony. W Oregonie Pinot Noir z Columbia Gorge dojrzewa na wyższych wysokościach i ma dłuższy, bardziej suchy sezon wegetacyjny niż w Willamette Valley. Rosback, który tworzy do tuzina różnych winnic Pinot Noir z rozproszonych obszarów Oregonu, mówi o wąwozie Columbia: „Jest cieplej niż w Willamette Valley. Jest suchszy, omija późne opady deszczu, które mogą uderzyć w Willamette we wrześniu, a upał jest łagodzony przez wysokość ”. W Waszyngtonie najstarsza winnica Columbia Gorge, zwana Celilo, produkuje Chardonnays i Gewurztraminers o wyjątkowym smaku. Winnica jest uprawiana na sucho (większość winnic w Waszyngtonie jest nawadniana), subalpejska i znajduje się na dużej wysokości (240–365 m), rozciągająca się na wschodnich zboczach Kaskad. Prawie 200 mil dalej na wschód rzeka Columbia gwałtownie skręca na północ. Granica między Oregonem a Waszyngtonem przebiega teraz w linii prostej biegnącej wzdłuż 46. szerokości geograficznej i przecina serce doliny Walla Walla AVA. Dzięki pionierskim wysiłkom garstki winnic Walla Walla - Leonetti Cellar, Woodward Canyon i L'Ecole No 41 - region zyskał reputację win wysokiej jakości na długo przed tym, jak faktycznie uprawiał wiele winogron. AVA powstała w 1984 roku, kiedy jedyne znaczące sadzenie winnic miało miejsce w Seven Hills, po drugiej stronie Stateline Road w Oregonie.
Jak to się stało? Zasadniczo było tak, ponieważ granice apelacji zostały wytyczone wokół zlewni rzeki Walla Walla, która definiuje większą dolinę. Dopiero w ostatnim dziesięcioleciu zlokalizowano tam znaczną liczbę winnic i winnic. (Obecnie winnice Walla Walla liczą ponad 100, a miasto stało się popularnym celem również turystów winiarskich). Większość winnic skupia się w pobliżu granicy. Względnie płaska, niska, żyzna ziemia pszeniczna była jedną z pierwszych zasadzonych w miejscach takich jak Pepper Bridge. Ale fala nowych nasadzeń po stronie Oregonu nastąpiła po odkryciu przez winiarza Christophe'a Barona wcześniej niezbadanego obszaru zwanego The Rocks. Baron, który jest z urodzenia Champenois, założył swoją winiarnię Cayuse, gdy tylko zobaczył usianą kamieniami ziemię, którą niegdyś był sad jabłoniowy. „To, co było bardzo atrakcyjne w Oregonie”, wspomina Baron, „to odkrycie The Rocks w 1996 roku. Byliśmy pierwszą komercyjną winnicą. Mineralność tej małej wysepki skalnej, otoczonej oceanem gliny pylastej, była dla mnie bardzo atrakcyjna ”. Miała ona potencjał - od kiedy to udowodniono - do produkcji bardziej powściągliwych win. „Nigdy nie udało mi się wyprodukować bomby owocowej w Cayuse” - zauważa.
Inne winnice, które poszły za Baronem, muszą znosić dodatkowe wydatki i biurokratyczne kłopoty związane z tym, co jest ogólnie postrzegane jako Waszyngton AVA. „Jesteśmy w dolinie Walla Walla, to się liczy” - podkreśla Baron. „I ma więcej wspólnego z Waszyngtonem niż z Oregonem, jeśli o mnie chodzi”. Jednak istnienie w dwóch stanach nie jest proste. Po pierwsze, takie winiarnie muszą być objęte obligacjami w dwóch stanach i płacić dodatkowe podatki. Winnice Walla Walla AVA po stronie Oregonu są na ogół uwzględniane w wydarzeniach Washington Wine Commission, ale winnice Columbia Gorge po stronie Oregonu nie są, decyzja, która wydaje się być motywowana politycznie. Chociaż istnieją wyraźne różnice między winnicami w stanie Oregon Walla Walla w porównaniu z winnicami w Waszyngtonie, minie kilka lat, zanim kolejne subapelacje podzielą dolinę Walla Walla. Kiedy tak się dzieje, wydaje się, że istnieje aż pół tuzina podregionów, po kilka w obu stanach. To, czy te przyszłe AVA będą uprawnione do zatrzymania Walla Walla Valley, będzie również zależeć od następnej rundy zmian zasad TTB. Do tego czasu w Walla Walla, podobnie jak w pozostałej części północno-zachodniego Pacyfiku, najlepszym przewodnikiem po jakości jest producent. Dzięki odpowiedniemu połączeniu producenta, winnicy i AVA, prawdopodobnie znajdziesz doskonałą butelkę wina. I chociaż niewiele z nich jest jeszcze eksportowanych do Europy, te poniżej będą dobrze służyć czytelnikom w USA.
