Wyróżnione na Pinot Noir...

Spatburgunder w centrum uwagi Źródło: Zdjęcie: www.deutscheweine.de

Chicago pd sezon 1 odcinek 4

• Magazyn: wydanie z listopada 2017 r

Chociaż jest trzecim co do wielkości producentem tej odmiany na świecie, Niemcy mogą nie myśleć o wyborze Pinot Noir. Ale Spätburgunders konkurują teraz z najlepszymi na świecie. Anne Krebiehl MW osiągnęła szczyt

Nie jest już wiadomością, że Niemcy produkują świetne Pinot Noir: Spätburgunders zdobyły najlepsze nagrody Decanter i trafiły na pierwsze strony gazet. Nie jest też zaskoczeniem, że niemieckie Pinot Noir znajdują się na dobrze wyselekcjonowanych listach win, ponieważ ich nieodłączna świeżość i elegancja sprawiają, że są one wszechstronnym i naturalnym wyborem.

Jednak Spätburgunder nadal dezorientuje pijących i nie jest to zaskakujące: niemiecki Pinot Noir kwitnie na czterech stopniach szerokości geograficznej, od 48 ° N w Badenii do 51 ° N w Saksonii (dla porównania, Beaune w Burgundii znajduje się na 47,0 ° N, Reims na 49,2 ° N) we wszystkich 13 niemieckich regionach winiarskich i na każdej możliwej glebie. Połącz to z indywidualnymi stylami winiarskimi, a szybko zdasz sobie sprawę, że Spätburgunder nie można włożyć do schludnego małego pudełka.

Regionalność nie jest niezawodnym kluczem do stylu: Baden to już nie tylko zaokrąglony i soczysty, ale Ahr nie jest już tak szeroki i odważny. Nie ma też czegoś takiego jak zdecydowany styl Rheinhessen czy wyraźny smak Palatynatu. Ale miłośnicy pinotów powinni wytrwać, ponieważ dynamiczna scena winiarska chętnie poprawia swoją grę w całych Niemczech, dostarczając dopracowany i uczciwy styl.

Tutaj geologia wydaje się być silniejszym markerem niż proweniencja regionalna, pomimo różnic klimatycznych. Pinot Noir uprawiany na wapieniu ma tę ekspansywną teksturę i ma wiele wspólnego w różnych regionach, podobnie jak przydymione pinoty z łupków i pikantne, kwiatowe wzory z piaskowca. Oto, co Niemcy naprawdę wnoszą do świata Pinot. Stawki: zniuansowane style z bazaltu i lessu, piaskowca i granitu, łupków i łupków, wapienia i keuper (rodzaj margla).

Nawet jeśli są różnorodne, wszystkie mają pewien smak i elegancję, która pochodzi z umiarkowanego klimatu.

Niedawne odrodzenie

Dziś w Niemczech rośnie więcej Pinot Noir niż w Nowej Zelandii i Australii razem wziętych: dokładnie 11 783 ha (hektarów). Chociaż jego obecność można przypisać osadom monastycznym z wczesnego średniowiecza, jego ogólno-niemiecki sukces jest stosunkowo nowy. Nasadzenia podwoiły się od 1990 r., Co zbiega się z trajektorią Spätburgunder od zlokalizowanej specjalności do odmiany flagowej. Kieszenie Ahr, Baden, Franken, Rheinhessen, a nawet Mozeli miały prawie zapomnianą tradycję wielkiego Spätburgunder. Wina z Assmannshausen w Rheingau były legendarne.

Był to wizjonerski stary strażnik, który w połowie lat 80. przejął pałeczkę po znakomitych niemieckich winiarniach Spätburgunder, którzy albo wiedzieli, co Pinot Noir zrobił w Niemczech w przeszłości, albo co może zrobić w Burgundii. Próbowali ponownie osiągnąć podobne wyżyny i powoli wytyczyli ścieżkę jakości. Dziś ich dzieci i inne dzieci stoją u steru, dostosowując, ponownie kalibrując i na nowo definiując, czym jest niemiecki Spätburgunder.

Jest kilku niezłomnych, takich jak Hajo Becker w Walluf, którego dziadek zasadził pierwsze winorośle Spätburgunder we wschodnim Rheingau w 1904 roku i którego pierwszy rocznik był w 1962 roku. „Nigdy nie miałem barrique” - stwierdza i po cichu kontynuuje tworzenie urzekających, wytrawnych Pinot Noir. Franz Keller w Schwarzer Adler w Baden’s Kaiserstuhl również zdecydowanie trzymał się suchości i elegancji.

Ale całe nowe pokolenie również odkryło potencjał Pinot Noir i rozpoczęło znacznie szerszą rewolucję jakości. Hans-Peter Ziereisen w badeńskim Markgräflerland postanowił w 1991 roku przekształcić swój rodzinny majątek z rolnictwa mieszanego w uprawę winorośli. Do tego czasu Ziereisen z radością przyznaje, że pił tylko piwo. „Na samym początku samo sortowanie owoców było ogromnym krokiem naprzód w nauce obchodzenia się z drewnem” - wspomina. „Stopniowo wzrost jakości stawał się coraz mniejszy. Dziś chodzi o precyzyjne dostrojenie ”.

Również w Baden, Martin Wassmer, który przestał sprzedawać swoje winogrona i zaczął produkować własne Pinot Noir w 1997 roku, wyjaśnia, że ​​pojawienie się szerszego paradygmatu jakości zajęło trochę czasu: `` Łatwo jest mieć dużo owoców w Pinot, ale potem tracisz brak mocy. Podobnie łatwo jest osiągnąć moc i poświęcić owoce. Połączenie tych dwóch elementów to sztuka: osiągnięcie pełnego owocu z ekspresją, długością i finezją. ”

Zagłębiając się w niemiecki Pinot Noir

Świeże myślenie

Rzeczywiście, pierwsza fala odnoszących międzynarodowe sukcesy Spätburgunders próbowała przekonać mocą i trochę za bardzo flirtowała z dębem. Ziereisen wpadł na coś, gdy mówi, że on i inni niemieccy twórcy pinotów uwalniają się od upartego wyobrażenia o tym, czym powinien być Pinot Noir, i podchodzą do tego z intuicją.

Rainer Schnaitmann z Wirtembergii, który założył swoją posiadłość w 1997 roku, kiedy przestał sprzedawać winogrona spółdzielni, został okrzyknięty wunderkind Pinot wczesnych lat 2000. „Ale nawet wtedy podejrzewałem, że ten styl Spätburgunder niekoniecznie jest przyszłością” - wyznaje. „Mieliśmy niskie plony, dobre beczki i robiliśmy jasne wina o poważnej strukturze, różniącej się od tego, co wcześniej wiedzieli Niemcy.

Rainer Schnaitmann

„Ale zdaliśmy sobie sprawę, że nie chcemy produkować większych, mocniejszych win” - mówi. „Chcieliśmy powrócić do idei Spätburgunder jako rodzaju czerwonego Rieslinga: musi być świeżość, chłód klimatu musi być ewidentny.” Pokazuje swoją obsesyjną naturę, nieustannie stawiając wyzwania i kwestionując wszystko. „Dążę do świeżości, soczystości, ale także mocy i długowieczności. A 20 roczników to nic - woła. „To jest powód, dla którego ciągle eksperymentuję. Chcę robić rzeczy lepiej ”.

Alexander Stodden dorastał w jednej z pionierskich niemieckich posiadłości Pinot Noir w Ahr. Pracował u boku swojego ojca od 2001 r., A przejął stanowisko w 2006 r.: „Nie chodzi już o zielone zbiory czy zarządzanie baldachimem - to już teraz standard” - wyjaśnia Stodden. „To, co się zmieniło, to kalibracja harmonogramu tych środków, dostosowana do warunków każdego nowego rocznika. Czas w optymalnym momencie jest wszystkim, podobnie jak absolutna uczciwość, jeśli chodzi o niskie plony. Oznacza to również poniesienie straty w niektórych latach ”.

Stodden odnosi się do innej centralnej kwestii: „Nie jesteśmy już fetyszystami Oechsle”, stwierdza, odnosząc się do niemieckiej wagi do ważenia na wagę, która mierzy dojrzałość winogron i potencjalny alkohol. Kierowanie wzrostem, tak aby winogrona dojrzewały bez nadmiernego wzrostu ilości cukru gronowego, jest teraz głównym celem znaczącej zmiany, kiedy każde poprzednie pokolenie nauczyło się cenić przede wszystkim Oechsle - co jest zrozumiałe w tych północnych, często niesprzyjających klimatach. Stodden nie ma złudzeń: „Overripe Spätburgunder jest nudne, nie ma napięcia ani złożoności. Chcę raczej dojrzałości 92 ° Oe niż 105 ° Oe ”- wyjaśnia, skutecznie dążąc do uzyskania dojrzałości przy 13% alkoholu zamiast 14,5% - co może się łatwo zdarzyć w Ahr. W przeszłości, mówi Stodden, najlepsze winnice były zwykle zbierane jako ostatnie, ale dziś nie jest to już prawdą: „Jeśli wszystkiego innego jest pod dostatkiem, nikomu nie zabraknie 1% alkoholu”.

Delikatny zabieg

Zajęcie się zmianą klimatu jest głównym problemem. Globalne ocieplenie, decydujący czynnik w początkowym sukcesie Spätburgunder, teraz również stanowi wyzwanie. Dojrzewanie Pinot Noir w Niemczech nie jest już trudne. W końcu jest to odmiana, która uwielbia słoneczne miejsca w klimacie umiarkowanym do chłodnego, a takich miejsc w Niemczech jest mnóstwo.

W najcieplejszym regionie Niemiec, Baden, winiarze są tego w pełni świadomi. Holger Koch z dystryktu Kaiserstuhl mówi: „Dziś panuje prawdziwa dynamika. Znacznie lepiej rozumiemy zarządzanie glebą i baldachimem i możemy osiągnąć naturalnie niższe plony i wolniejsze, a nawet dojrzewanie. To zupełnie inna równowaga. Właśnie nad tym pracowaliśmy przez ostatnie lata, aby osiągnąć pewien chłód i klarowność, aby produkować wina z powściągliwością, ale prawdziwą substancją. ”Podkreśla również czystość swoich owoców, używając beczek 500-litrowych zamiast 225-litrowych. . To jest wspólny temat. Eksperymenty z fermentacją całych kiści są szeroko rozpowszechnione i postrzegane jest jako sposób na nadanie winu struktury i jędrności bez użycia drewna.

Długie czasy zawieszenia nie są już modne. Konrad Salwey, również z Kaiserstuhl, mówi, że „szuka win, które są apetyczne, nieduże” i redukuje wszystko, co obciąża jego Pinot Noir. „Staram się uchwycić świeżość i kęs” - mówi.

Jeszcze młodsze pokolenie, wzbogacone międzynarodowym doświadczeniem, nie ma wątpliwości, że najpełniejszy potencjał Spätburgunder wciąż jest przed nami. Wiedzą też, gdzie leżą mocne strony Niemiec. Christian Dautel wrócił do swojej rodzinnej posiadłości w Wirtembergii w 2010 roku po pobycie w Austrii, Australii, Francji, Oregonie i RPA. W 2013 roku przejął pełną odpowiedzialność za nastawione na jakość osiedle.

„Każdego roku starasz się robić rzeczy trochę lepiej, aby zrobić postępy” - mówi. „Już podczas pobytu za granicą zdałem sobie sprawę, jakie zalety mamy tutaj, w Niemczech, tuż za progiem: klimat pozwala nam robić eleganckie, filigranowe wina. Pinot Noir powinien być delikatny i gibki, wyważony, ale także mieć moc i gęstość. ”Aby to osiągnąć, używa mniej nowego drewna i teraz unika barykek na rzecz 300-litrowych i większych beczek. „Myślę nawet o tym, żeby w ogóle nie używać nowego drewna” - rozmyśla.

Młodzieńcza witalność

Współczesny Dautel Johannes Jülg z tytułowej posiadłości w południowym Palatynacie zgadza się: „To wymaga Jasny instynkt (instynkt), jeśli chodzi o użycie dębu. ”Jülg niektóre z najlepszych niemieckich posiadłości, wśród nich Stodden, a także w Burgundii, przed powrotem do swojej rodzinnej posiadłości w 2010 roku:„ Chcę Pinota z mojego wapienia, to jest dokładne delikatny, subtelny i żywy. Chcę wewnętrznej gęstości i konsystencji, które są jędrne i napięte dzięki kwasowości, czyli tego rodzaju długowiecznego Pinota, który mnie fascynuje ”. Wino z jego pierwszego rocznika w 2010 roku - wciąż świeże od rosy w 2017 roku - jest świadectwem jego słów.

W Wirtembergii Matthias Aldinger, który wraz ze swoim bratem Hansem-Jörgiem tworzy pachnące Spätburgunder, powtarza: `` Najważniejszy jest czas zbiorów '', mówi i rysuje paralelę z gotowaniem: `` Pinot Noir musi być al dente : rozgotowanie spaghetti nieodwracalnie psuje potrawę. Elegancja jest niezwykle ważna w Spätburgunder. Nowe drewno powinno pozostać w tle, a dodanie całych pęczków nadaje strukturę. ”

Dzisiejsi młodzi ludzie chcą znaleźć własną drogę. Johannes i Christoph Schneider z Weingut Claus Schneider w Weil am Rhein, położonym daleko na południowy zachód od Badenii na granicy niemiecko-szwajcarskiej, uosabiają tego pytającego ducha: `` Nawet jeśli dorastaliśmy na tej posiadłości, mimo że nasza rodzina produkuje tutaj wino od XV wieku wciąż znajdujemy najlepszy sposób na zrobienie rzeczy: czy to materiał do sadzenia, rozstawianie winorośli czy szkolenie. Eksperymentujemy zarówno z całymi kiściami, jak i kofermentacją białych winogron. Dążymy do prawdziwego zrozumienia, ale wiemy, że chcemy wyrazić naszą witrynę, Weiler Schlipf ”.

Julian Huber w Baden, syn Bernharda Hubera, jednego z prawdziwych niemieckich wizjonerów Spätburgunder, który zmarł o wiele za wcześnie w 2014 roku, stara się kontynuować w duchu swojego ojca. Ma długoterminową wizję kogoś, kto dorastał obok młodych winorośli. „Winnice, które mój ojciec nasadził ponownie w latach 90. dopiero teraz osiągają swój szczyt” - mówi. „Z każdym rokiem owoce stają się lepsze. Mój ojciec wiedział, że sadzi rośliny dla przyszłych pokoleń ”.

W ten sposób dużo energii Hubera przeznacza się na identyfikację najlepszego materiału klonalnego. „Sami selekcjonowaliśmy materiał przez długi czas i teraz mamy dostęp do klonów mieszanych jagód, które mają niesamowitą aromatyczną głębię i figlarność, świeżość i przejrzystość”.

Jego cele odzwierciedlają szerszy niemiecki etos jakości dotyczący wyboru podkładek i zrazów, które są idealnie dopasowane do każdego indywidualnego miejsca: wiele z nich ma mieszankę francuskich i niemieckich klonów. Niemieckie klony wysokiej jakości wypuszczone na przełomie tysiącleci zaczynają teraz dojrzewać. Wielu dokonuje również własnych masowych selekcji, rozmnażając się z własnych istniejących roślin w celu zachowania najlepszego materiału ze starych winorośli.

„Pinot Noir musi być al dente: rozgotowanie spaghetti nieodwracalnie psuje danie” Matthias Aldinger

Świetlana przyszłość

Jeśli chodzi o jakość Pinot Noir, Niemcy poczyniły ogromne postępy w krótkim czasie - pomimo faktu, że znaczna część obszaru uprawy winorośli jest nadal przeznaczona na mdłą, termowinifikowaną produkcję spółdzielczą (która na szczęście pozostaje w Niemczech). W rękach niezliczonych przemyślanych, niezależnych winiarzy z południa na północ - z Badenii, Wirtembergii, Franken, Palatynatu, Rheinhessen, Rheingau i Ahr, a dalej na północ i dalej na Sachsen - Spätburgunder kwitnie. Istnieje nawet małe i fascynujące odrodzenie w sercu regionu Riesling, nad Mozelą.

Spektrum stylistyczne w całym kraju jest szerokie, a osiedla spoglądające poza ściśle lokalny rynek nie muszą obawiać się międzynarodowych porównań - wręcz przeciwnie, nie ma żadnych wątpliwości, że Niemcy są obecnie pełnoprawnym graczem światowej klasy.

Spätburgunder w Niemczech: najlepsza dwudziestka Krebiehl