Miasto Saint Peray na Rodanie Źródło: Getty Images
- Najważniejsze
- Magazyn: wydanie z września 2017 r
- Strona degustacji
Losy wszystkich regionów winiarskich rosną i słabną, ale historia St-Péray, najbardziej wysuniętej na południe apelacji północnego Rodanu, jest bardziej burzliwa niż większość.
90-dniowy narzeczony sezon 6 odcinek 8
Wytwarzając wina musujące metodą tradycyjną już w 1829 roku, St-Péray szybko dorównało Szampanowi pod względem jakości i ceny. Pod koniec XIX wieku został zdewastowany przez filokserę, ale gdy próbował się odrodzić, larcenous négociants zapłacili za jego dobre imię, podając gorsze wina. Pod koniec XX wieku popadł w zapomnienie, ale St-Péray znów się wznosi i tym razem jest to wciąż białe na ascendencie.
Miasto St-Péray leży na zachodnim brzegu Rodanu, w malowniczej dolinie utworzonej przez dopływ zwany Mialan. Jedna strona doliny jest granitowa, druga to wapienna wychodnia ze zrujnowanym XII-wiecznym Château de Crussol na szczycie. Na obu glebach rośnie winorośl: wapień dodaje świeżości, a napięty granit nadaje dojrzałość i zasolenie. Przy zaledwie 89 hektarach winorośli jest to mała apelacja, ale rosnąca.
St-Péray produkuje tylko białe wina, używając Marsanne, Roussanne lub obu. Marsanne przynosi owoce pestkowe, ciało i strukturę. Roussanne występuje rzadziej, ponieważ jest wrażliwa na choroby i może nagle dojrzewać, ale zapewnia aromaty gruszki, kwiatowe nuty i świeżość. Większość producentów łączy te dwa produkty lub używa czystej Marsanne, szczególnie w przypadku win musujących.
Pomimo braku obecnie St-Péray mousseux, istnieje różnorodność stylu. Nawet najlżejsze mają niezwykłą szerokość na podniebieniu. Bardziej skoncentrowane przykłady, z dojrzewaniem długiego osadu drożdżowego, mogą być wyjątkowo pełne, bogate i aromatyczne jak na wino musujące. Dzisiejszy mousseux St-Péray nie ma finezji dobrego szampana, ale ma charakterystyczny i charakterystyczny styl. Producenci dbający o jakość, tacy jak Rémy Nodin, stoją na czele stopniowej poprawy.
kuwtk sezon 12 odcinek 19
Jednak wina niemusujące są obecnie światowej klasy. Różnią się od średnio treściwych, świeżych i kwiatowych po mocne i bogate. To, co charakteryzuje St-Péray w kontekście innych win z północnego Rodanu Marsanne-Roussanne, to pewna miękkość na podniebieniu. Co najważniejsze, musi to być zbalansowane - często zarówno przez kwasowość (nigdy wysoką w St-Péray), jak i lekkie taniny, mineralność i przyjemną goryczkę. W przeciwnym razie wina mogą być wiotkie.
Odkąd St-Péray znów osiągnął swój sukces, niektórzy przyjęli ambitny, skoncentrowany styl. Kiedy działa, wina potrafią zachwycać i dobrze komponować się z bogatymi potrawami. Ale jeśli są przesadzone, brakuje im pijalności i orzeźwienia - tym bardziej przy długotrwałym dojrzewaniu dębu. Ci, którzy koncentrują się na napięciu i świeżości, mają tendencję do tworzenia bardziej precyzyjnego i wyraźnego wyrazu terroir.
Chłodniejsze lata, takie jak rok 2014, często dają dobre rezultaty, ponieważ zachowują najważniejszą kwasowość i świeżość. Cieplejsze lata były tradycyjnie mniej udane, ale byłem pod wrażeniem stałej jakości gorącego rocznika 2015. Najlepiej będzie je pić w młodym wieku, ale St-Péray w żadnym wypadku nie jest winem do długiego leżakowania - a rok 2016 wygląda jeszcze mocniej. Ten feniks z północnego Rodanu znów rysuje się w jasnych barwach.
ray donovan podsumowanie finału sezonu 4
