Kredyt: Zdjęcie stockowe Hemis / Alamy
Ponieważ główne obszary winnic Chile szybko się zapełniają, winiarze szukają nowych miejsc do produkcji swoich wysokiej jakości win. Michael Schachner przygląda się trzem wschodzącym regionom Chile.
Zaraz po pojawieniu się i sukcesie regionów i subregionów, takich jak Casablanca Valley i Apalta w Colchagua, chilijskie winiarnie, winiarze i plantatorzy winorośli rozwijają obecnie kilka nowych chilijskich regionów winiarskich, które mogą potencjalnie rozwinąć się w kolejny wielki sukces.
Od Valle de Leyda, małej nadmorskiej części północnej doliny Aconcagua, do Traiguen, 650 km na południe od Santiago w indyjskim kraju Mapuche, pionierskie regiony Chile zaczynają produkować wina z lądów, które do niedawna nigdy nie produkowały zdolnych do życia winogron winnych. same owoce wystarczają na światowej klasy wina. To, czy te regiony, wraz z Marchigue w przybrzeżnej Colchagui, dojrzeją wystarczająco, aby konkurować z uznanymi regionami, takimi jak Maipo, Casablanca i Curicó, to pytanie, na które nie ma jeszcze odpowiedzi. W większości przypadków winnice te mają mniej niż cztery lata. Jednak wstępne wyniki winiarni eksplorujących niektóre z tych chłodnych regionów dają zwolennikom chilijskiego wina nadzieję, że mogą pojawić się nowe, wspaniałe wina.
Chardonnay o chłodnym klimacie
Ponury sezon 6 odcinek 6
Już teraz jest doskonałe Chardonnay z chłodnej winnicy Traiguen, zarządzanej przez Felipe de Solminihac, winiarza i wspólnika z Viña Aquitania, której współwłaścicielami są Paul Pontallier z Château Margaux i Bruno Prats, dawniej Cos d’Estournel. Inauguracyjne wino z 2000 r., Butelkowane pod marką Domaine Paul Bruno i noszące nazwę SoldeSol, zostało nazwane „Najlepszym chilijskim Chardonnay” w Descorchados, publikacji wydanej przez szanowanego chilijskiego pisarza winiarskiego Patricio Tapię. Inne są tak samo sprzedawane na tym winie.
https://www.decanter.com/decanter-best/best-south-american-chardonnay-under-20-434328/
Chicago p.d. sezon 4 odcinek 1
„Najsmaczniejsze i najdelikatniejsze Chardonnay w Chile pochodzi od Paula Bruno z Traiguen” - mówi Hernan de la Cruz, dyrektor eksportu Viu Manent, postępowej winnicy z siedzibą w Colchagui. „Pierwsze wyniki były bardzo pozytywne” - dodaje Hector Torres, kierownik eksportu w Viña Carmen w dolinie Maipo. Felipe de Solminihac wyjaśnia impet udania się tak daleko na południe, do regionu, w którym do tej pory uprawiano niewiele więcej niż pszenicę. „Po podróży do Nowej Zelandii w 1994 r. Wpadłem na pomysł zasadzenia roślin w południowym Chile na farmie moich teściów. Znajduje się na 38 ° szerokości geograficznej, 100 km dalej na południe niż miejsce, w którym zatrzymują się winnice. ”
Tak daleko na południu można by pomyśleć, że jest zbyt zimno i mokro na winogrona, nawet na Chardonnay, które często cierpi i zwiotcza się w cieplejszych północnych regionach rozległej Doliny Centralnej w Chile. „Pada dużo” - mówi de Solminihac. Zaznacza jednak, że opady w okresie wegetacyjnym wynoszą nieco ponad 300 mm, czyli niewiele różni się od opadów w Nowej Zelandii, Burgundii czy Alzacji. Silny południowy wiatr zapewnia, że nie ma grzybów ani chorób.
W przypadku SoldeSol, który pochodzi z winnicy o powierzchni zaledwie 5 ha (hektarów), winogrona zbierane są pod koniec kwietnia, nocą przewożone ciężarówkami do winnicy Aquitania na obrzeżach Santiago, a następnie prasowane przed fermentacją w beczce. „Wino jest tak bogate w kwas jabłkowy, że fermentacja jabłkowo-mlekowa jest łatwa, co daje dużą złożoność” - mówi de Sominihac. „Myślę, że wino jest bardziej skoncentrowane, owocowe i ma wyższą kwasowość niż inne chilijskie Chardonnay”.
Mając tak obiecujące wczesne wyniki, de Solminihac i kilku innych zainteresowanych dalszym rozwojem Traiguen (na przykład Adolfo Hurtado z Cono Sur) złożyło wniosek o nadanie regionowi nazwy Valle del Malleco-Traiguen Area. „Obecnie nie ma tam innych hodowców ani winiarni, ale myślę, że wkrótce będzie to możliwe ze względu na dobre wyniki, jakie osiągnęliśmy” - mówi de Solminihac.
„Nawet Casablanca czy Leyda nie są tak bliskie Traiguen”, jeśli chodzi o produkcję ostrego, pikantnego Chardonnay, mówi Christian Sotomayor, dyrektor eksportu w Valdivieso w Curicó. „Felipe’s Chardonnay wyprzedza już inne białe wina w naszym kraju”.
Sotomayor, sam były agronom, zasadził winogrona około 400 km na południe od Traiguen, w San Pablo. „Sadziliśmy pod koniec 2000 roku i spodziewamy się dużych zbiorów w 2004 roku. To niewielka próba o powierzchni około hektara, sadzona na północnych zboczach. Będzie to najbardziej wysunięta na południe winnica w chilijskich regionach, zwana Viña Los Castaños. Jak widać, wciąż jest tam kilku wariatów ”.
Chilijskie regiony z morskimi bryzami
Idąc na północ, kolejnym fajniejszym obszarem, w którym ludzie rozmawiają, jest Dolina Leyda, 15 km w głąb lądu od nadmorskiego miasta San Antonio i 40 km na południe od Casablanki. Obszar ten, będący nadal częścią apelacji Aconcagua Valley, ma wiele wspólnego z Casablanką, chociaż jest znacznie mniejszy i jeszcze bliżej Oceanu Spokojnego.
chicago fire sezon 7 finał
Obecnie Leyda jest domem dla około pół tuzina plantatorów, ale nie ma żadnych rzeczywiście produkujących winnice. Jedną z głównych wytwórni win, która bardzo interesuje się tym obszarem, jest Concha y Toro, która od dwóch lat pozyskuje winogrona z Leyda. Marcelo Papa, winiarz z doskonałej nowej linii Terrunyo Conchy, mówi, że Leyda jest podobna do najfajniejszych, najbardziej zachodnich sekcji Casablanki. Pierwsze odmiany Chardonnay i Pinot Noir zostały zasadzone w Leyda w 1998 roku, a pierwsze komercyjne winogrona pojawiły się zaledwie dwa lata temu.
„Chardonnay z Leyda jest mniej tropikalna niż Casablanca i zawiera więcej minerałów. Naturalna kwasowość jest fantastyczna ”- mówi Papa. Wskazuje, że praktycznie wszystkie winnice Leyda są sadzone na zboczach wzgórz równoległych do oceanu, co sprawia, że owoce są bardziej spójne niż w Casablance, która biegnie z zachodu na wschód i dlatego ma różne wpływy przybrzeżne. „Tutejsze winorośle są bardzo młode” - mówi Sotomayor. „Ale jak dotąd wyniki są niesamowite, zwłaszcza Pinot Noir”.
Jedną z nazwisk, które warto zobaczyć w Leyda, może być Viña Casa Marín, której współwłaścicielką jest sześć kobiet z różnym doświadczeniem w branży winiarskiej. Profilowany na stronie internetowej MujeresChile (Kobiety Chile), Casa Marín ma 20 ha Pinot Noir i Sauvignon Blanc zaledwie 6 km od Pacyfiku. Lider grupy, Maria de la Luz Marín, ma nadzieję, że wyprodukuje Pinot Noir na równi z tym, co pochodzi z Nowej Zelandii i Kalifornii. kilka obaw
dni naszego życia przychodzą i odchodzą 2021
https://www.decanter.com/decanter-best/new-zealand-organic-wine-try-429216/
Chociaż nadzieje związane z regionem są duże, Hector Torres z Carmen, uważny obserwator chilijskiego przemysłu winiarskiego, nie jest całkowicie sprzedawany na Leyda. Obawia się, że pojawienie się Leydy może mieć więcej wspólnego z faktem, że w Casablance nie ma już nawadnianych winnic, dlatego ludzie szukają następnej najlepszej rzeczy. „W Casablance zasadzono już pięć tysięcy hektarów. Sugerowałbym umiarkowane oczekiwania co do Chardonnay i Pinot Noir od Leyda. Dla nas wczesne wyniki nie były tak dobre. W Carmen kupiliśmy w tym roku winogrona od Leyda i ich jakość nie była dobra. Nie jest jasne, czy dzieje się tak z powodu słabego terroir lub braku doświadczenia wśród hodowców. Może to być po trochu jedno i drugie ”- mówi Torres.
Wreszcie, jeśli odwiedzałeś chilijskie regiony przez ostatnie pięć lat, bez wątpienia wiele słyszałeś o Dolinie Colchagua i równie dużo, jeśli nie więcej, o winnicy Apalta, której części należą do Casa Lapostolle, Montes i Santa Rita. Dolina ta jest obecnie prawdopodobnie najważniejszym regionem winiarskim Chile, doskonałym dla Cabernet Sauvignon, Carmenère i, coraz częściej, Syrah.
Stefano dni naszego życia
Ale serce Colchagui znajduje się około 50 km w głąb lądu od Pacyfiku i zwykle robi się tam ciepło w szczycie sezonu wegetacyjnego. W rezultacie plantatorzy i winnice eksperymentowali z ziemią i winnicami położonymi bliżej linii brzegowej, a konkretnie z dość dużym i nieco bliżej nieokreślonym obszarem zwanym Marchigue.
Jednym z liderów ruchu Marchigue jest Montes, który obecnie rozwija swoją własną posiadłość o powierzchni 250 ha, z czego 65 ha to uprawy Cabernet Sauvignon, Syrah, a ostatnio Merlot. Współwłaściciel Douglas Murray mówi, że posiadłość Montes El Arcángel, zaledwie 15 km od morza, została odkryta przez winiarza i partnera Aurelio Montes po tym, jak Montes wykonał kilka lotów nad posiadłością.
„Używamy stoków dla Cabernet i Syrah oraz płaskiego terenu dla Merlot. Mamy bardzo duże oczekiwania co do naszej posiadłości, która rozpocznie produkcję wina w 2003 roku. „Marchigue nie jest tak nowym terenem winnic jak Leyda czy Traiguen, o czym świadczy fakt, że między innymi Concha y Toro i Montes kupują winogrona z regionu od połowy lat 90-tych. Ale dopiero niedawno lepsi producenci zainwestowali w ziemię i zasadzili własne winnice. Marcelo Papa mówi, że Concha kupił nieruchomość w Marchigue tylko w tym roku, a zaledwie rok temu Viu Manent sadził na wzgórzach w El Olivar, niedaleko Peralillo, w głębi lądu od Marchigue. Tymczasem inni, którzy nadal kupują owoce z winnic Marchigue, to Canepa, Santa Rita i Santa Ines. Jeśli wydaje się, że to dużo dymu, ale niewiele ognia, pamiętaj, że zaledwie pięć lat temu Apalta, Colchagua i Casablanca weszły do naszego chilijskiego słownictwa winiarskiego. Nie zdziw się, jeśli w ciągu najbliższych pięciu lat dodamy do listy Traiguen, Leyda i Marchigue.
Michael Schachner jest niezależnym pisarzem winiarskim, kulinarnym i podróżniczym mieszkającym w Nowym Jorku.
Napisane przez MICHAELA SCHACHNERA
